News

Witam i zapraszam do zwiedzenia strony, oglądania filmów, filmików, zdjęć, oraz lektury artykułów zamieszczonych na stronie. pozdrawiam

BJJ

Brazylijskie jiu-jitsu (BJJ, inne nazwy: Gracie Jiu-jitsu lub Machado Jiu-Jitsu) to sztuka walki wywodząca się z jiu-jitsu, zapasów i judo, która wyróżnia się naciskiem na walkę w parterze.

Charakterystyka dyscypliny
BJJ obejmuje walkę w stójce, zwarciu i parterze. Podstawowe dwie formuły walki w BJJ to:

walka w gi (kimonie),
walka bez gi (Submission wrestling)
Brazylijskie jiu-jitsu koncentruje się na walce z jednym przeciwnikiem. Celem walki jest pozbawienie przeciwnika możliwości ruchu. Walka w brazylijskim jiu-jitsu odbywa się głównie w parterze. Taktyka polega na sprowadzeniu przeciwnika do parteru i unieruchomieniu go. Zakończenie walki następuje po poddaniu się przeciwnika. Zawodnicy brazylijskiego jiu-jitsu walczą w zwarciu, co ma uniemożliwić przeciwnikowi np. w MMA wykonanie zamachu przed uderzeniem.

Brazylijskie jiu-jitsu opiera się na chwytach. Dominują w tej dyscyplinie dźwignie, duszenia oraz inne techniki unieruchamiania przeciwnika. Uderzeń się nie stosuje. Ćwiczą je jednak zawodnicy przygotowujący się do turniejów MMA. Stosuje się też rzuty mające na celu sprowadzenie przeciwnika do parteru. Chwyty w parterze często wykonuje się nogami poprzez zahaczenie lub objęcie części ciała przeciwnika. Jednym z elementów charakterystycznych dla brazylijskiego jiu-jitsu jest tzw. garda. Garda polega na objęciu nogami przeciwnika stojącego lub klęczącego przez zawodnika leżącego. Stosuje się też tzw. dosiad, który polega na siedzeniu okrakiem na leżącym przeciwniku.

Ponieważ brazylijskie jiu-jitsu opiera się na chwytach, koncentruje się na walce z jednym nieuzbrojonym przeciwnikiem. Przydaje się, gdy zachodzi potrzeba unieruchomienia przeciwnika i pokonania go bez wyrządzenia mu poważnego uszczerbku na zdrowiu (duszenia, dźwignie). Brazylijskie jiu-jitsu cały czas się rozwija i dostosowywuje do realiów dzisiejszych zagrożeń. System opracowany przez Graciech powstał również z myślą o samoobronie. Nie ogranicza się jedynie do chwytów i dżwigni w parterze, ale również przygotowuje do obrony przeciwko uderzeniom ostrym narzędziem (walory tego systemu doceniła policja i wojsko). Jednakże zawodnicy ćwiczący pod kątem rywalizacji sportowej nie ćwiczą pewnych technik, które, choć brutalne (np. kopnięcie w krocze, cios w oczy, ciosy kantem dłoni), znajdują zastosowanie w samoobronie. Nie trenują też walki z wieloma przeciwnikami.

Brazylijskie jiu-jitsu wykształciło własną tradycję. Tradycję japońską się odrzuca, istnieją natomiast elementy charakterystyczne dla kultury Brazylii: naszywki z symbolami narodowymi Brazylii, używanie tatuaży będących wyrazem specyficznej religijności Brazylijczyków. Często nie ćwiczy się w tradycyjnym stroju do jiu-jitsu (tzw. gi), a w spodenkach i w koszulce. Nie ma znanej ze stylów tradycyjnych pracy nad doskonaleniem jednej techniki oraz rozwojem duchowym (ćwiczenia koncentracji etc.).

Brazylijskie ju-jitsu zawdzięcza swą obecną popularność kilku czynnikom. Przede wszystkim, ważną rolę odegrała skuteczność zawodników tej dyscypliny w turniejach MMA. Dalej, brazylijskie ju-jitsu nie jest obciążone wschodnią tradycją, obcą mentalności Zachodu. Techniki brazylijskiego ju-jitsu stwarzają złudzenie prostych. Także przeznaczenie na walkę dużej części treningu znajduje uznanie u młodzieży, która może się wykazać w bezpośredniej rywalizacji.

Historia
Jednym z uczniów Jigoro Kano, sławnego mistrza ju-Jutsu był Maeda Mitsuyo, znany także jako Count of Combat.

W roku 1914 Maeda Mitsuyo, posiadacz stopnia 5 dan w judo, który wcześniej startował w profesjonalnych turniejach zapaśniczych w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, na Kubie, w Panamie i Meksyku, osiedlił się w Brazylii. Około roku 1919 Maeda uczył 17-letniego Brazylijczyka Carlosa Gracie mieszanki judo Kodokan i amerykańskiej walki catch-as-catch-can.

Maeda określał sztukę, której nauczał, "jiu-jitsu" i to określenie zostało w nazwie nowo powstałego stylu. Mitsuyo został wykluczony z Kodokanu przez Jigoro Kano za niezgodne z zasadami Judo, walki za pieniądze.

W roku 1924 Gracie otworzył komercyjną akademię sztuk walki, na początku w Belém a potem w Rio de Janeiro, a do jego uczniów należał młodszy brat Hélio, który od 1932 r. do połowy lat pięćdziesiątych był znanym brazyliskim zapaśnikiem zawodowym ( inni bracia Carlosa to: Osvaldo, Gastao Jr., Jorge). Synowie Hélio: Royce, Rorion i Rickson, kontynuowali pracę ojca i w latach dziewięćdziesiątych opracowali znane na całym świecie Gracie Jiu-Jitsu. Natomiast w tym samym czasie siostrzeńcy Carlosa Gracie wprowadzili w Stanach Zjednoczonych pokrewny styl zwany Machado Jiu-Jitsu.

Techniki brazylijskiego jiu-jitsu są często wykorzystywane w bojowych systemach walki wręcz (combat) oraz w systemach samoobrony. Jednakże większość z tych systemów różni się koncepcją walki od brazylijskiego jiu-jitsu, przejmując od tego stylu jedynie walkę w parterze, dlatego nie uważa się ich za bojowe czy samoobronne wersje brazylijskiego jiu-jitsu.

Brazylijskie jiu-jitsu w walkach MMA
BJJ stanowi podstawę wyszkolenia zawodników w walkach MMA (m.in. PRIDE FC, UFC) i Vale Tudo. Np. Paweł Nastula uzupełnił swoje wyszkolenie boksem i brazylijskim jiu-jitsu. Mirko "Crocop" Filipovic (kick-boxing) także regularnie trenuje brazylijskie jiu-jitsu i zapasy. Jest to tak zwany trening przekrojowy (ang. cross training). Brazylijskie jiu-jitsu stanowi jeden ze składników takiego treningu.
Źródło WIKIPEDIA

PRIDE FC

PRIDE FC-

Pride Fighting Championships to elitarne japońskie walki Mixed Martial Arts. Najczęściej (i nieprawidłowo!) nazywane są walkami w klatkach, choć walka toczy się na ringu o wymiarach 7 na 7 metrów. Mylone są często z Vale Tudo. Turnieje stanowią największą konkurencję dla zawodów UFC w Stanach Zjednoczonych.

Walki w PRIDE FC toczone są w systemie:

pierwsza runda 10 minut
druga i trzecia po 5 minut
pomiędzy rundami są 2 minutowe przerwy
W Pride Bushido - rodzaju rywalizacji, gdzie walczą przeważnie mniej znani zawodnicy (choć niekoniecznie) są tylko dwie rundy:

jedna 10 minut
druga 5 minut
Jedyny Polak który walczył w PRIDE FC to judoka, Paweł Nastula (przegrał z bardzo doświadczonym zawodnikiem BJJ Antonio Rodrigo Nogueirą. Swoją drugą walkę Paweł Nastula stoczył podczas gali noworocznej Pride w 2005, przegrał z Aleksandrem Emelianenką.

W PRIDE FC istnieją dwie kategorie wagowe:

do 93 kg
powyżej 93 kg
Organizowane są też GP wszechwag, gdzie nie ma podziału na kategorie wagowe.


Wygrana następuje przez:

poddanie się przeciwnika przy duszeniu, dzwigni lub w dowolnym momencie walki
nokaut - (chwilowa) utrata przytomności przez zawodnika
nokaut techniczny - niezdolność zawodnika do walki z powodu kontuzji (orzeka o tym lekarz)
decyzję arbitra np. gdy przewaga jednego z zawodników okazała się zbyt duża
rzut ręcznika przez sekundanta (też forma poddania się)
dyskwalifikację przeciwnika - 3 żółte kartki,
na punkty - punkty przyznawane przez 3 sędziów. Punktowane są: agresywność,
urazy zadane przeciwnikowi, kombinacje ciosów i kontrola na ziemi, różnica wag.

Nie ma możliwości rozstrzygnięcia walki przez remis. (poza bardzko rzadkimi walkami na specjalnych regułach)

Ostrzeżenie to żółta kartka. 3-krotne ostrzeżenie = dyskwalifikacja zawodnika (przegrana walka). W razie rozstrzygnięcia walki na punkty każda żółta karta oznacza utratę punktów.




Zabronione akcje w PRIDE FC:

Atakowanie krocza
Uderzenia łokciami w głowę
Uderzenia głową
Atakowanie oczu przeciwnika
Ciągnięcie za włosy
Gryzienie
Wkładanie palców do ust lub nosa
Kopanie lub uderzanie rękoma w tył głowy przeciwnika i kark
Dźwignie na małe stawy (dozwolone atakowanie co najmniej 4 palców rąk lub nóg)
Wyrzucanie przeciwnika poza ring
Uciekanie poza ring
Przytrzymywanie lin
Kopanie przeciwnika, który leży twarzą do ziemi, w głowę
Stosowanie olejków i innych substancji
Źródło Wikipedia

MMA

MMA -

Mixed Martial Arts (MMA, Mieszane Sztuki Walki), dyscyplina sportowa, gdzie przedstawiciele różnych szkół walki toczą pojedynki przy dużym zakresie dozwolonych technik (w zasadzie dopuszcza się wszystkie techniki dozwolone w innych sportach walki bez broni).
Reguły
W walkach MMA dozwolone są rzuty, ciosy, dźwignie, duszenia, kopnięcia i walka na ziemi. O wyniku pojedynku decyduje nokaut, poddanie się zawodnika lub poddanie zawodnika przez sędziego gdy nie jest on zdolny do dalszej walki. Jeżeli walka nie zakończy się przed czasem decyzja sędziów decyduje o wyniku walki. MMA wywodzi się w dużym stopniu z Vale tudo.

W walkach MMA zabronione są techniki stwarzające znaczne niebezpieczeństwo dla zdrowia zawodników, a więc ataki na krocze, oczy i krtań przeciwnika, gryzienie i uderzanie w kręgosłup oraz dźwignie na tzw. małe stawy, czyli palce. Wiele formuł i organizatorów wprowadza dodatkowe ograniczenia, zabraniając np uderzania głową i łokciami w parterze, dźwigni na kręgosłup lub dźwigni skrętowych na kolana. Zawodnicy zawsze muszą posiadać ochraniacze na zęby oraz rękawice.

Walki odbywają się na ringu bokserskim lub w ośmiokątnej klatce, która zapobiega wypadaniu zawodników poza ring lub ich plątaniu się w liny.

Nazwa
Nazwa MMA potocznie stosowana jest zamiennie z nazwą "Vale Tudo" - tak nazywały się organizowane w Ameryce Południowej turnieje, od których wywodzi się współczesne MMA. Vale tudo posiada jednak o wiele mniej ograniczeń. Zwolennicy tradycyjnego Vale tudo twierdzą często, że MMA nie ma prawa do tej nazwy. W formule MMA odbywa się wiele turniejów. Do najbardziej znanych imprez o światowym zasięgu należą UFC, Pride FC i K1-MMA. W Polsce od kilku lat odbywają się mistrzostwa Polski w MMA oraz turnieje pod nazwą "Konfrontacja sztuk walki" (de facto - zawodnicy w MMA/VT trenują przekrojowo - a to oznacza, że elementy z wielu stylów (BJJ, Muay thai, Zapasy, Sambo) są łączone. Tak więc zawodnik nie jest reprezentantem ŻADNEGO stylu walki).

Niekiedy MMA nazywa się "walkami bez reguł". Jest to mylący termin, gdyż jak w każdej dyscyplinie sportu, i w tej obowiązują reguły współzawodnictwa. Równie niewłaściwe jest pojęcie "walki o minimum reguł" (próba uściślenia terminu "walki bez reguł"), ponieważ sugeruje minimalną ilość reguł, a niekoniecznie małe ograniczenia na zestaw dozwolonych technik.
Trening MMA
MMA wprowadziło tzw. trening przekrojowy, przygotowujący zawodnika do walki zarówno w stójce jak i w parterze oraz zwarciu. Style najczęściej wykorzystywane do tego rodzaju treningu m.in. brazylijskie jiu-jitsu, sambo, judo, jiu-jitsu klasyczne, Karate Kyokushin-kai, boks, kickboxing, boks tajski, taekwondo i inne. Style tradycyjne takie jak wushu, aikido czy tradycyjne karate, okazują się zwykle w MMA nieskuteczne ze względu na inne cele i strategie walki
Źródło WIKIPEDIA

Vale Tudo

Vale Tudo-

Vale tudo (port., dosł. "idzie wszystko" lub "wszystko można") - nazwa organizowanych w Brazylii od ponad siedemdziesięciu lat pojedynków w walce wręcz z bardzo ograniczonymi regułami. Z Vale tudo powstały zawody MMA (Mixed Martial Arts), który mają jednak obecnie dość luźny związek z oryginalnym Vale tudo. Bardzo podobne do Vale tudo były pojedynki w antycznym pankrationie.

Oryginalne Vale tudo nie było nigdy sztuką walki, lecz tylko formułą organizowania zawodów z bardzo ograniczonymi regułami, gdzie każdy mógł się posługiwać takimi technikami walki jakie uznał za skuteczne. W Polsce odbywają się doroczne mistrzostwa Polski w formule MMA, natomiast nie odbywają się zawody w tradycyjnym Vale tudo.

Oryginalne Vale Tudo to minimum ograniczeń w walce - przeważnie zakazane są tylko ataki na oczy, gryzienie i czasami kopanie w krocze. W tradycyjnym Vale Tudo nie występuje podział na kategorie wagowe, podział czasu na rundy i walki trwają bez ograniczeń czasowych. Bardzo często walka toczona była na gołe pięści.

Walka może być rozstrzygnięta przez:

nokaut (KO - ang. knock-out ) - czyli chwilowa lub dłuższa utrata przytomności przez zawodnika,
TKO (ang. technical knock-out) nokaut techniczny - np. kontuzje, złamanie nosa lub kości, rozcięcia, urazy itp.
poddanie się przy duszeniu, dźwigni lub w dowolnym momencie walki
decyzję arbitra np. gdy przewaga jednego z zawodników okazała się zbyt duża,
rzut ręcznika przez sekundanta (też forma poddania się),
Zawody takie jak UFC, World Vale Tudo Championships czy IFC były niegdyś bardzo zbliżone do oryginalnego Vale tudo, z czasem jednak obrosły szeregiem reguł, które oznaczają niemal całkowite odejście od pierwotnej idei. Obecnie występują tych zawodach kategorie wagowe (w UFC jest ich pięć), rundy i ograniczenia czasowe, które powodują, że formuła tych zawodów jest bardziej zbliżona do MMA (np. PRIDE FC) niż "prawdziwego" Vale tudo. Bardzo rzadko w trakcie ewolucji turniejów reguł jest mniej, niż na początku. Przeważnie następuje ewolucja Vale tudo -> MMA.

Zawody w mniej lub bardziej tradycyjnym Vale tudo odbywają się w Brazylia, Japonii, USA, Meksyku i kilku krajach Europy Zachodniej.

Vale tudo jest współcześnie czasami uznawane przez niektórych za rodzaj stylu walki - a dokładniej istnieją style walki, które się z vale tudo w jakimś sensie wywodzą lub są przeznaczone do walki w takiej formule. Zalicza się do nich m.in. Ruas Vale tudo, które jest zdaniem wielu sztuczną kombinacją kilku stylów walki nie związanych bezpośrednio z Vale tudo, gdyż orignalne Vale tudo nigdy stylem walki nie było. Tego typu nazewnictwo jest pomysłem marketingowym - na dobrą sprzedaż danego systemu.
Źródło Wikipedia

Muay Thai

Muay Thai (Tajski boks)-

Historia
Muay thai wywodzi się z Tajlandii. Początek rozwoju starożytnego muay thai (tzw. muay boran), jako wyodrębnionego i posiadającego cechy charakterystyczne stylu walki wręcz, datuje się według źródeł archeologicznych na początek XIII wieku (era Sukhothai). U swoich źródeł był silnie zrytualizowanym i przesyconym elementami religijnymi, stylem obejmującym taniec przed walką (waikhru) oraz rytualne metody treningowe. W miarę szerszej jego adaptacji na potrzeby tajlandzkiej armii, włączono do niego elementy walki bronią (krabi-krabong) oraz za pomocą owijaczy na ręce zwanych "kaad chuek", które w celu zadawania większych obrażeń były specjalnie utwardzane i nabijane kamiennym żwirem (wg niektórych źródeł także szkłem i innymi podobnymi materiałami). Na rozwój muay boran wpłynęło też silnie chińskie Wushu, z którym Tajowie zetknęli się w na początku drugiej połowy XVIII wieku, a z którego zaczerpnięto rozmaite techniki uderzeń zadawanych z wyskoku.

W roku 1887 na mocy dekretu królewskiego otwarto wydziały wychowania fizycznego na nowych akademiach wojskowych zachodniego typu i w kolegiach nauczycielskich. Wśród obowiązkowych zajęć był boks tajski, praktykowany dwa razy w tygodniu przez półtorej godziny. Większość młodych bokserów jednakże pochodziła z klasy pracującej i trenowała w swoich wioskach i pobliskich świątyniach. Instruktorzy, zarówno z wiosek, jak i ze świątyń, byli z reguły bokserami, którzy zakończyli karierę sportową. Przed głównymi imprezami obiecujący zawodnicy trenowali codziennie, a w celu zachęcenia ich otrzymywali stypendia treningowe od lokalnych przedstawicieli rządu i możnowładców.

Do końca XIX wieku wykształciły się w miarę jednolite ringowe reguły muay thai przy użyciu owijaczy (w formule zwanej "muay kaad chuek" ). W 1921 walki w boksie tajskim zaczęły odbywać się na wzniesionych platformach otoczonych linami. Powód był taki, że platforma i liny zapobiegały przed wdarciem się kibiców na ring. A w roku 1929 właściciel stadionu Suan Sanuk wprowadził ring dla tajskich bokserów z trzema linami i narożnikami, głównie dlatego, że miał nadzieję na organizowanie międzynarodowych walk bokserskich.

Ze względu na wysoką urazowość walk, od połowy lat 20. XX wieku zaczęto wycofywać z ringu owijacze "kaad chuek" oraz wyłączać stosowanie bardziej destrukcyjnych technik, takich jak kopnięcia w krocze, dźwignie, rzuty czy uderzenia głową. Najprawdopodobniej bezpośrednią przyczyną tych zmian była śmierć zawodnika na ringu stadionu Lak Muang w Bangkoku. Na początku lat 30. XX wieku zawodnicy boksu tajskiego zaczęli używać metalowych ochraniaczy na kroczę i skórzanych rękawic bokserskich. Stosowanie rękawic bokserskich stało się przy okazji przyczyną rozbudowania technik muay thai o elementy zachodnioeuropejskiego boksu. Przyjęto zmodyfikowane przepisy bokserskie markiza Quensberry i w ślad za tym profesjonalne walki Tajów wyznaczono na 5 rund po 3 minuty każda. Stopniowo wprowadzono podział zawodników na kategorie wagowe. Wszystko to uczyniło z muay thai popularny na całym świecie sport walki.

Niemniej jednak, wiele z tradycji przetrwało. Na przykład, zawodnicy nadal wykonywali tradycyjny taniec przed walką (waikhru), początkowo, by przedstawić region, z którego pochodzą, a dziś ze względu na zwyczaje. Wykonywali swoje modły do bogów i odmawiali walki, jeżeli nie towarzyszyły im synkopowane rytmy tajskiej muzyki ludowej. Zespół muzyczny składał się z samych mężczyzn (aby uniknąć osłabienia sił zawodników): flecisty, dwóch bębnistów i cymbalisty. Flecista kierował perkusistami i zmieniał swe tony w zależności od tempa walki i emocji przejawianych przez tłum.

Około roku 1935 ośrodki, w których rozgrywano walki, zaczęły przeznaczać część zysków na pomoc tajlandzkim instytucjom dobroczynnym i armii Tajlandii. Taka praktyka stosowana jest do czasów obecnych.

Muay thai obecnie
Dzisiejsze muay thai jest ringowym sportem walki. Jest to styl rozgrywany w stójce (zawodnik leżący na deskach nie uczestniczy w walce). Formułą walki jest wyłącznie full-contact, gdzie ciosy zadaje się z pełną siłą. Istnieją także szkoły uczące tradycyjnych technik muay boran (?dawny (starożytny) boks?). W Polsce boks tajski uprawia się od początku lat 90. XX wieku.

Charakterystyka techniczna
Cechami wyróżniającymi boks tajski na tle innych popularnych stylów jest szerokie użycie uderzeń łokciami i kolanami (w formule amatorskiej na łokcie, kolana i korpus są zakładane ochraniacze, w walkach zawodowych są one nieosłonięte). Tego rodzaju uderzenia niejednokrotnie skutkują szybkim nokautami.

W boksie tajskim kładzie się również szczególny nacisk na używanie niskich kopnięć okrężnych. Podstawą stylu jest niskie kopnięcie na udo (z angielska zwane lowkick). Posiada ono dużo wariantów - m.in. jako kopnięcie opadające z góry w dół. Wykonywane jest z mocnym dokręceniem ciała, a nawet obrocie zawodnika po nietrafieniu celu. Powierzchnią kopiącą jest w nim goleń, rzadziej stopa.

Boks tajski przywiązuje dużą wagę do klinczu, czyli walki w zwarciu. Jest to łatwo rozpoznawalny element boksu tajskiego. Pozycja walki jest głównie frontalna, ręce trzyma się szerzej niż w bokserskiej gardzie, dzięki czemu trudniej złapać w klincz. Dozwolone są przechwyty kopnięć, obalenia i podcięcia, natomiast zabronione rzuty, jakie się stosuje w judo. Słabością boksu tajskiego jest brak walki parterowej, duszeń i dźwigni.

Początkowo ciosy bokserskie były słabością muay thai, gdyż kładziono większy nacisk na techniki nożne. Obecnie są szeroko spotykane. Co więcej, mistrzowie muay thai niekiedy zostają mistrzami świata w boksie zawodowym.

Ubiór i stopnie szkoleniowe
Strój treningowy składa się z krótkich spodenek z napisem po tajsku oraz koszulki bez rękawków. W walkach zawodowych zawodnicy mają tułów obnażony. Waga rękawic wynosi 10 lub 12 uncji (czyli od 283,5 g do 340 g) w zależności od kategorii wagowej.

W boksie tajskim z reguły nie nadaje się stopni szkoleniowych. Uznanie zdobywa się poprzez liczbę wygranych walk. Niektóre organizacje, np. United States Muay Thai Association, nadają jednak stopnie.

[Edytuj]
Klasyfikacja technik boksu tajskiego
Cherng muay ? podstawy. Są to zasady użycia naturalnych broni człowieka w obronie lub ataku. Techniki cherng muay zebrano w 4 grupy:
cherng mad (15 kombinacji uderzeń pięścią),
cherng sok (24 kombinacje uderzeń łokciem),
cherng khao (11 kombinacji uderzeń kolanem),
cherng thao (15 kombinacji uderzeń nogą).
Kon muay ? techniki walki.
kon muay kee ? techniki obrony i kontrataków:
sinpala muay ? garda i przemieszczanie się,
muay bang ? techniki bloków i uników,
kon muay jujom ? techniki ataku:
mae mat - techniki pięści,
mae tei-tip ? techniki kopnięć pchających,
mae tei-tei ? techniki kopnięć,
chap ko ? techniki chwytów w stójce oraz walki w bliskim dystansie:
muay khao - techniki walki kolanami,
muay sok - techniki walki łokciami,
muay pam ? techniki chwytów i rzutów.
Mae mai ? luk mai ? kombinacje mistrzowskie boksu tajskiego. Polegają na efektywnym wykorzystaniu technik ręcznych i nożnych. Obecnie rzadko się je praktykuje, gdyż są dość trudne do opanowania. Stanowią jednak element tradycji. Dzielą się na dwie grupy:
mae mai muay thai ? 15 podstawowych kombinacji mistrzowskich,
luk mai muay thai ? 15 kombinacji dopełniających, które ćwiczy się dopiero po doskonałym opanowaniu mae mai muay thai.
[Edytuj]
Walki amatorskie w boksie tajskim
Regulamin zawodów amatorskich PZMT jest przemyślany, by zapewnić mniejszą urazowość niż w walkach zawodowych muay thai. W celu zapobieżenia kontuzjom zastosowano sprzęt ochronny, zarówno osłabiający cios ręką, łokciem lub nogą (ochraniacze łokci, goleni, rękawice), jak i chroniący ciało (kask na głowę, ochraniacz tułowia, ochraniacz krocza). Punktuje się uderzenie kolanem, uderzenie pięścią, kopnięcie, uderzenie łokciem bez faulu. Wymierzone 3 dobre ciosy przynoszą atakującemu punkt, jeżeli używa on siły ciała i niewykracza poza styl. W przypadku równej liczby punktów ocenia się styl walki.

Walkę można więc zwyciężyć przez nokaut, na punkty, przez wycofanie przeciwnika wskutek kontuzji, przez trzykrotne wyliczenie przeciwnika, niezdolność przeciwnika do obrony, poddanie przeciwnika, jego spóźnienie się lub jego dyskwalifikację. Walka może się też zakończyć remisem lub brakiem decyzji. Sędzia ma prawo ukarać walczącego ostrzeżeniem za łamanie przepisów lub niesportowe zachowanie.

Przed pierwszą rundą każdy bokser musi wykonać taniec rytualny "waikhru" zgodnie z tradycjami muay thai. Przed i po walce obaj zawodnicy powinni uścisnąć nawzajem dłonie. Komenda "chok" rozpoczyna walkę. Zawodnicy walczą na ringu wielkości 6,1 na 6,1 m (lub 7,3 na 7,3 m) ogrodzonym 4 linami. Walkę sędziuje sędzia ringowy a pomaga mu w tym 5 wykwalifikowanych sędziów punktowych, 3 sędziów jury i 1 przewodniczący komisji sędziowskiej. W mniejszych turniejach liczba sędziów punktowych może być zredukowana do 3. Trenerzy czy sekundanci mają swe miejsca w pobliżu ringu, a podczas przerwy na ring może wyjść tylko jeden sekundant każdego zawodnika.

Walki trwają zwykle po 4 rundy po 2 minuty, a przerwy między rundami - minutę. Turnieje rozgrywa się w 14 kategoriach wagowych: do 45 kg, 45-48, 48-51, 51-54, 54-57, 57-60, 60-63,5, 63,5-67, 67-71, 71-75, 75-81, 81-85, 85-91 i powyżej 91 kg. W turniejach międzynarodowych mogą brać udział zawodnicy w wieku 17-37 lat, zaś w turniejach młodzieżowych 15-18 lat.

Regulaminy szczegółowe specyfikują faule. Po trzech ostrzeżeniach odejmujących punkt bokser ma być zdyskwalifikowany.

Źródło - Wikipedia

Zdjęcia

Zdjęcia znajdujące sie tutaj prezentują zawodników Muay Thai,
Vale Tudo, boksu itp. Znajdziesz tutaj również fotorelacje z zawodów
UFC, K1, pride.

Filmiki [-nowe-]

Filmiki, które tutaj znajdziesz to prezentacje możliwosci ludzi, którzy
trenują sztuki walki od lat. Między innymi Vale Tudo, Muay Thai,
Brazylijskie Jiu-Jitsu (bjj).



Ciekawy pojedynek dwóch zawodników, którzy prezentują style uderzane (boks w tym przypadku)






Dlaczego mma jest najlepszym sportem na swiecie? zawodnicy występujący w tym filmiku to min Mirko Crocop Filipovic, Vanderlei Silva, prezentują oni mieszankę stylów od muay thai przez kick boxing i bjj






Ciekawy trening sztuk walki (mma) klubu z edmonton







Ciekawa walka zawodników prezentujących muay thai







Niezły pojedynek w stylu bjj (brazilian jiu jitsu) i muay thai







Walka w klatce, style to tajski boks, sambo, bjj, ciekawa konfrontacja







Walka zawodnika mma vs człowieka walczącego karate







mma (bjj, jiu jitsu, muay thai) vs kung fu







Ciekawa walka w klatca zakończona nokautem

Filmy [-nowe-]

Tutaj są zamieszczone filmy pokazujące sztuki walki. Zobaczysz tu między innymi
popisy zawodników Muay Thai(Tajski boks), Vale Tudo, brazilian jiu-jitsu(bjj), oraz wiele wiele innych ciekawych sportów walki. Niektóre z filmików prezentują walki i pojedynki z zawodów
UFC, K1, pride, itp.



Interesujący film przedstawiający walkę mma na ringu w Izraelu







Film instruktażowy przedstawia ciekawą technikę dźwigni i obezwładnienia w mma (tutaj bjj)







Walka w klatce brandon vera vs anderi mussi w mma(muay thai, bjj, sambo)







Ciekawy filmik pokazujący możliwosci mma(pride i UFC) style to muay thai, bjj







Film pokazuje najlepsze nokauty w mma(pride i UFC)







Urywki z walk mma (min pride i UFC)